A jeśli jutra nie będzie. A jeśli jutra nie będzie. Jako autor prozy fantastyczno-naukowej dał się poznać niedawno, dopiero w ostatnim dziesięcioleciu. Spod jego pióra wyszło sześć powieści SF i szereg mikropowieści SF. Jego bajecznie kolorowe prozatorskie światy są pełne budzących sympatię postaci, z których losami czytelnik szybko się utożsamia.

Jest to już szósta powieść fantastyczno-naukowa Edwarda Guziakiewicza. Powieść A jeśli jutra nie będzie. Należy do nurtu postapokaliptycznego w fantastyce. Akcja toczy się na Florydzie. Po ataku zabójczego wirusa z kosmosu przy życiu pozostaje niespełna dwa procent ludzi na Ziemi. Uratowani z pogromu nieliczni mieszkańcy miasta, głównie bardzo młodzi, organizują się, by stanąć na nogi. Na jednego mężczyznę przypada kilka kobiet, co decyduje o charakterze powstających wspólnot.

Jest to już piąta powieść fantastyczno-naukowa Edwarda Guziakiewicza. Akcja toczy się na Ziemi i w Galaktyce Andromedy. Znajdzie tu fragmenty kolejnej, piątej już powieści fantastyczno-naukowej Edwarda Guziakiewicza, po Obcych z Alfy Centauri, Hurysach z katalogu, Windzie czasu i Zdradzie strażnika planety, nie licząc obszernego cyklu SF, złożonego z serii nowel i zatytułowanego Przyloty na Ziemię. Powieść Bunt androidów jest kontynuacją mikropowieści Kasandra.

Pisarz, dziennikarz, polski autor fantastyki, absolwent KUL, członek Stowarzyszenia Polskich Mediów. Fantastyką interesował się od późnych klas szkoły podstawowej. Czytywał prawie wszystko, co ukazywało się drukiem. Jest ona jego hobby, z racji zamiłowania do przedmiotów ścisłych, matematyki i fizyki. W latach 1981-1982 etatowy sekretarz redakcji tygodnika Gość Niedzielny w Katowicach. W latach 1986-1993 współpracownik i redaktor miesięcznika Wzrastanie. W latach 1987-1993 stały współpracownik dz.

Powieści, nowele, opowiadania. Na południu Europy rozbija się statek z przedstawicielami obcej cywilizacji. Zdolnymi przyjmować ludzkie kształy i przenosić się w czasie. Zależy od obcej cywilizacji, umiejącej przewidzieć nadchodzacy kataklizm. Tom złożony z sześciu mikropowieści.

Igdy dotąd w bazie księżycowej, usytuowanej w pobliżu krateru Kopernika, nie panował taki chaos i komandor Venzeno Pacelli, krewki Włoch, ochrypł od wydawania rozkazów. Samoczynnie zamknęły się śluzy do bocznego skrzydła, w którym doszło do dekompresji i śpiesznie przeniesiono do ambulatorium tych, którzy wcześniej zdołali się cudem wyrwać z zagrożonego sektora. Udzielono im pierwszej pomocy i opatrzono ich rany. Jest to najbliższe naszemu Słońcu skupisk.